Güllerin sesi olsa ne diye fısıldardı sana…
Beni bırakma mı ? Yoksa bırak ama hatırla mı?
Varlığımın sahibi beni tezahür ettirmedi mi güzele meyletsin diye gönlün?
Acıtan taraflarıma hiç dokunmadan, öylece esintinin içerisinde bir küçük toprağa tutunarak…
Ben böyle büyüdüm büyüdüm ve bu sayede gönlünün bir köşesinde hayat buldum…
Yazdıran değil midir sana bu hiç konuşmadığımız ses…
Öyleyse hiç durma devam et. Toprağında yeşert, görülür kıl görünmezi ki
savrulanlar biraz sende soluklansın…